bukulula2019.reismee.nl

Lange blogg!

Een hele goedemorgen, -middag of -avond aan u allen,

Wat fijn dat u weer de tijd neemt om onze blog te lezen! Vorige keer sloten we af met het laten maken van kledingstukken en het zien van het slachten van een kip. Nou lieve mensen, er zijn de afgelopen dagen weer nieuwe en speciale dingen gebeurd.

De harde werkers op de bouw zouden deze dagen het dak erop zetten. Aangezien wij daar niet de kennis voor hebben en dus deze dagen niet meer zo veel konden betekenen in de bouw, kwamen we met een nieuw plan. Het schilderen van de muren rondom de kinder-wc en de keuken. Lotte en Julia mochten een schets maken, terwijl de anderen de muren lekker in het grondverf zouden zetten. Dan denk je dat makkelijk te kunnen doen, maar die stank van die kinder-wc is werkelijkwaar onverdraaglijk.. Desalniettemin werd er hard gewerkt en was de grondverf binnen een ochtend gedaan.

Die middag mochten we wederom gezinnen bezoeken die om diverse redenen het niet makkelijk hebben. Dit keer konden Janey en Lotte ook mee! Het eerste gezin waar we kwamen was een vrouw met twee kinderen, waarvan één kind niet meer naar school kon omdat het schoolgeld verhoogd was. Dit raakte ons heel erg. Door het extra opgehaalde geld hebben wij dit andere kind kunnen helpen door een jaar schoolgeld te betalen. Een klein gebaar, maar voor hun een groot geschenk. Het tweede huis dat wij bezochten was een oudere, alleenstaande man ergens in the middle of nowhere. Erg triest gezicht, zeker als je vervolgens hoort dat zijn vrouw en kinderen hem verlaten hebben en hij er nu helemaal alleen voor staat. Toch hebben wij deze man een hart onder de riem proberen te steken, doormiddel van een gebed en een doos met eten en verzorgingsmiddelen, dat we ook bij de andere gezinnen geven. Het derde en laatste gezin dat we die dag mochten bezoeken, bestond uit een dove vrouw met zeven kinderen. Tot vorig jaar woonde ze met z’n achten in een krappe, armoedige tent. De groep die hier vorig jaar was had extra geld opgehaald om voor haar en haar kinderen een nieuw en stevig huis te bouwen. William heeft vorig jaar naar aanleiding van deze trieste woonomstandigheden zijn eigen bouwprojecten op de school stil gezet om dit huis zo snel mogelijk te kunnen realiseren. Het resultaat mag er wezen! Ze heeft nu een slaapkamer voor haar en haar kinderen met een ruime woonkamer. Deze middag merkten we hoe betrokken William is bij zijn gemeenteleden en niemand uit het oog verliest. Naast het geven van de doos met eten en verzorgingsmiddelen hadden we ook twee matrassen voor de kinderen meegebracht. Het is niet in woorden uit te drukken hoe gelukkig ze hiermee waren! Dat gaf ons ook een geweldig gevoel.


We hebben de dag mooi afgesloten en voor je het weet is de volgende dag aangebroken. Eén die in teken stond van het verder verven van de keuken en de wc. De bovenste helft zou lichtblauw geverfd worden, de onderste helft zwart. De kwasten en rollers werden weer tevoorschijn gehaald en met goede moed begonnen we de dag. Het verven ging snel, iedereen was hard bezig! Nadat alles was geverfd, begonnen Lotte en Julia met het schetsen op de muur. Dat was wel een tikkeltje moeilijker, omdat het met krijt moest gebeuren. Plotseling verscheen er een donkere wolk boven onze hoofden. Het zal toch niet zo zijn? Nadat het 2 weken niet had geregend, kwam het binnen de kortste keren met bakken uit de lucht. Het leverde een mooi plaatje op, want de kids hier wisten gelijk wat er moest gebeuren. Zoveel mogelijk regenwater verzamelen. Alle emmers kamen te pas en velen van ons besloten te helpen. Het eindigde uiteindelijk in een watergevecht, dus we hebben ons wel vermaakt! Helaas was de regenbui niet al te best voor de schets die Lotte en Julia op de muur gezet hadden (met krijt), die was volledig weggevaagd. Nogal zuur, haha, maar goed, morgen een nieuwe dag.

Die avond werd het kampvuur aangestoken en hebben we met de docenten van alles uitgewisseld over de cultuur van Oeganda en Nederland, onder het genot van een colaatje. Was een hele mooie en gezellige avond, waarbij we de docenten nog beter hebben leren kennen.

Donderdag zou een andere school op bezoek komen. Er stonden verschillende dingen op het programma. Een debat, muziek, een quiz en een sporttoernooi. Het debat de stelling: ‘Modern technology has brought more harm than good’. Een interessante stelling, maar omdat we vorige week vrijdag precies hetzelfde debat hadden bijgewoond, duurde het dit keer voor ons gevoel vrij lang. The Real Shepherd School heeft het debat wel gewonnen! Vervolgens kregen we verschillende Afrikaanse dansen en opvoeringen te zien. Het blijft ons elke keer weer verbazen wat een losse heupjes deze mensen hebben en hoe goed mensen kunnen trommelen, prachtig om te zien! De helft van de groep ging mee naar het sporttoernooi waar Niels als scheidsrechter mocht spelen en Mac en Rutger als grensrechters.. Lotte, Jeannelle en Julia waagde nog een poging tot het maken van de schets Buienradar gaf aan dat het vandaag wel droog zou blijven.. Nou gut, alles opnieuw opgemeten en geschetst, dus die donderdag kon het schilderen voort worden gezet. Nadat de rest terugkwam van het sporten, hebben we met z’n allen de kwast erbij gepakt.

VRIJDAG

Vrijdag begonnen we de dag heerlijk op z’n Hollands met een potje Bingo. Sandra, Diane en Lotte hadden een thuis een potje Bingo georganiseerd voor de kinderen. Maar in plaats van nummertjes hadden ze typisch Hollandse plaatjes op Bingokaarten gezet. De kinderen vonden het prachtig en bij elk plaatje dat ze door konden krassen was het weer een groot feest. Als ze Bingo hadden mochten ze naar voren komen en een cadeautje uit komen kiezen. Het was een vrolijke ochtend!

Daarna mochten we weer eens een sportochtend gaan voorbereiden. Dit was uiteraard weer een chaos, maar wel een erg leuke chaos. De kinderen waren weer heerlijk enthousiast en klaar om weer een ochtend te strijden. Er was weer een bootcampgedeelte, een estafettebaan (met meer chaos dan ooit), een mislukte poging tot tikkertje, een voetbalspel dat door de rest van de spellen heen ging. Oftewel, een georganiseerde chaos.

Hierna was de planning om weer te gaan schilderen, maar aan het einde van het sportuur kwam er weer een regenbui opzetten. Dus we hadden nog even de tijd om bij te komen van de chaos en toen het droog werd zijn we weer doorgegaan met het afmaken van de muur. Dit hebben we gedaan tot een uur of 5, want toen gingen we naar de gevangenis. De gevangenis was totaal niet wat we verwacht hadden. Deze gevangenis was meer een re-socialisatieplek. Het gaat in deze gevangenis ook niet om grote vergrijpen. Wat wel heel mooi was, is dat de focus echt lag op het helpen om deze mensen weer goed de samenleving in te krijgen.
Hierna zijn we weer doorgegaan met het afschilderen van de muur.

Dit weekend gaan we op safari! De wekker stond om half 5, want om half 6 zouden we vetrekken. Is natuurlijk niet gelukt, maar kwart voor 6 waren we dan echt onderweg. Iedereen voelde zich weer redelijk goed en we hebben er onwijs veel zin in!

Onze reis is bijna ten einde en daarom willen we jullie ontzettend bedanken voor het lezen van onze blogs en de leuke reacties! Komende dinsdag zullen we in de ochtend weer aankomen op Schiphol. De afgelopen twee weken hebben we mooie, moeilijke, bijzondere en grappige dingen meegemaakt. Wij, als groep, zijn dichter naar elkaar toegetrokken en hebben prachtige momenten met elkaar mogen delen. Elke dag stonden we op met een lach, omdat we wisten dat we in Afrika waren en mooie dingen mochten doen voor de mens in de naam van God. We hebben genoten van al die lieve kinderen hier, de gezellige en geïnteresseerde docenten. William en Sarah hebben ontzettend goed voor ons gezorgd en we kunnen ze niet vaak genoeg bedanken!

Mensen hier hebben een hart van goud.

Tot dinsdag lieverds!

Wat een ervaringen!

Hallo iedereen uit Nederland,

Moeten jullie nu eens horen. Vrijdagochtend moesten wij een onverwachts sportuurtje organiseren. Dit ging zeer soepel (niet dus). De kinderen van de school werden verdeeld in 4 leeftijdsgroepen, waarvan de oudsten onder leiding van David, Mac en Rutger gingen bootcampen. De een-na-oudste groep moesten parcours lopen, de groep daarvoor deden diverse spellen waaronder boter, kaas en eieren, slingertikkertje en commandoloop en de jongste groep deed de limbo. De meeste kinderen (en leiding) snapten de spellen niet goed en hierdoor werd het lastig om deze uit te voeren. Dat was dus wel een hele opgave.

Na de sportdag hebben we even gebouwd (oftewel: driehoekige funderingen maken voor het gebouw) en om 15.00 begon het debat waarvoor wij waren uitgenodigd. De stelling was: ‘Modern Technology has done more good than harm’. In het begin waren vooral de kinderen bezig, maar na enige tijd werden wij ook gevraagd om mee te doen. Mac was gelijk enthousiast en begon het standpunt te verdedigen met goede argumenten. Ook Jeannelle heeft meegedaan, maar zij moest tegen het standpunt ingaan. De kinderen vonden het erg leuk om ons met het debat bezig te zien en zelfs de leraren deden competitief mee. Zo leuk om te zien!

Iedereen was uiteindelijk een beetje moe. Sommigen zijn nog even naar het dorp gelopen om drinken en voedsel te halen en hiermee was de dag wel weer zo goed als afgelopen.

Op naar zaterdag.

’s Ochtends hebben we luid gezongen om een filmpje te maken voor de jarige moeder van David. De leerlingen begonnen al een half uur van tevoren met oefenen en zongen ook mee.
Hierna zijn we doorgereden naar het gehandicaptenhuis. Hier werden we leuk verwelkomd door de kinderen daar. Een van de leidinggevenden in het huis begon te vertellen over hoe het huis tot stand is gekomen en welke kinderen zich allemaal bevinden in dit huis (gehandicapten natuurlijk, maar ook gedumpte kinders). Ze werd erg emotioneel toen we het eten en de kleding (gesponsord door de familie van de gezusters Iperen) uit begonnen te delen. Dit was mooi om te zien. Verder hebben we nog gespeeld met de kinderen en armbandjes, kettingen en tasjes gekocht die daar gemaakt werden.

Toen we er weer vandoor gingen zijn we doorgereden naar een internet café in Masaka, want ja, daar hadden we zeker na een week overleven zonder internet wel behoefte aan. Toen we aankwamen zag het er geweldig uit en zijn we gelijk naar het wachtwoord gaan zoeken, gelijk goed internet gekregen en we waren voor 3 uur lang niet aanspreekbaar. Ze hadden daar ook nog eens pizza’s en andere lekkernijen! Wij dachten dat het niet beter kon, tot we erachter kwamen dat ze naast koffie ook koffie to go hadden (om dus mee te nemen) aangezien we al een week geen koffie meer hadden gedronken kon onze dag niet meer stuk. Genietend van onze koffie op de terug weg reden we weer over de hobbelige wegen naar huis.

Toen begon de dag van de rust, de zondag. Zoals gewoonlijk gingen we weer met zijn allen lekker naar de kerk. Deze diensten zijn een beetje anders zoals we gewend zijn, maar toch hebben we ervan genoten (ook al duurde de dienst toch weer 4 uur). De aanbidding in deze diensten zijn zeer bijzonder om mee te maken omdat alles heel anders gaat dan in Nederland. Je zal het niet geloven, maar er was wel een soundeffect nodig om het applaus in de kerk te laten klinken. Ook maakten ze gebruik van diverse geluiden zoals: ‘’wauw’’ en ‘’amina’’ (amen in het Oegandees).

Daarna zijn we teruggelopen naar huis, hier moesten wij in 10 minuten eten, tas inpakken en klaarmaken voor een flinke rit naar een meer (vlak bij het Victoria meer). Deze weg was een hele nieuwe ervaring, we hebben zelfs apen gezien. Zoals we al wisten zijn de wegen in Oeganda een beetje anders dan we in Nederland gewend zijn, alweer. Maar deze keer hebben we dat flink ervaren doordat sommigen tijdens de rit half door het dak vlogen door de grote gaten in de wegen. Respect voor William en Michael, hun rij ervaring is zeker goed. We hebben optimaal genoten van het meer en even de rust gepakt, iedereen was weer helemaal 100% opgeladen.

Nou dit weekend heeft ons zeer goed gedaan, want maandag konden we weer verder gaan met bouwen. Dit keer was het stenen verplaatsen weer aan de beurt. De funderingen die we eind vorige week in elkaar hadden gezet stonden al op hun plaats en er kan dus begonnen worden aan het dak. Het was (natuurlijk) weer lekker warm, dus er waren veel drinkpauzes nodig, maar ’s ochtends kwamen we erachter dat ons drinkwater op was. Lekker handig weer. Er is dus een groepje ’s morgens gelijk op pad gegaan om water en andere benodigdheden te halen. Daar aangekomen hebben we de conclusie getrokken dat 2x18,7 liter water best zwaar is om met de hand mee te nemen dus kozen we ervoor een groepje mensen aan te spreken die onze spullen naar de school zouden willen brengen. Een man bood zichzelf aan om dit voor 2000 Shillings te doen, omgerekend nog niet eens 50 cent. Nog voordat we thuis waren stonden de spullen al netjes op de veranda. Verder moeten er ook veel administratie werkzaamheden gebeuren! Joghem neemt deze taak serieus opzich!

In de middag gingen de jongens voetballen met een grote groep leerlingen. Daarnaast gingen Linda en Jeannelle korfballen met de kinders. De Bingo die we hadden voorbereid kon helaas niet doorgaan, dus moest er in een half uur tijd iets anders bedacht worden. Deze taak werd gegeven aan Lotte, Julia, Sandra en Tessa. We kunnen je zeggen, als je binnen een half uur tijd een hele les van 60 minuten moet voorbereiden, geeft dat je stress. Zullen we liedjes doen? Een bijbelverhaal? Spelletjes? Oh oh oh, na een half uur gespeculeerd te hebben over van alles, gingen we wat vertellen over de Ark van Noach. In een kwartier tijd de tekst bedacht en we zouden de kinderen wat laten tekenen. Nou gut, gelukkig was het uurtje goed gevuld en ging het snel voorbij!

Ook zijn we langs een winkeltje geweest om kleding te laten maken. Onze maten zijn opgemeten en komende zondag zijn ze af! Spannend!

Ten slotte hebben we kunnen meemaken hoe ons avondeten bereid wordt, namelijk kip. Deze slachten ze hier ter plekke en dit konden we dus aanschouwen. Hierbij hebben we ook weer een lesje biologie gehad. Het was erg interessant en leerzaam, maar goed, fijn is anders..

Dit waren een paar indrukwekkende dagen, tot de volgende keer maar weer!

Joehoeeee!

Veel bouwen en sporten!

Lieve lezers,

We hebben weer twee hectische dagen achter de rug. We hebben ondertussen het Afrikaanse ritme lekker te pakken, want het ontbijt begint elke dag een beetje later. Uiteraard zijn we wel om 8:30 altijd weer lekker aan de arbeid. David, Linda, Jeannelle en Julia gingen boodschappen doen, zowaar naar de ‘grote supermarkt’. Deze supermarkt was ietsje verder weg, dus we mochten met een mooie Afrikaanse auto op pad, die zo nu en dan wat twijfelachtige geluiden maakte. De supermarkt was welgeteld twee paden groter en niet erg ruim in het assortiment, dus uiteindelijk moesten we alsnog naar de gewone supermarkt, alleen waren we het boodschappenlijstje en het geld vergeten. Wel waren er in de grote supermarkt veel schoonmaakspullen, dus dat maakte ons erg gelukkig.Daarna hebben we onze schoonmaakspullen uitgepakt en zijn we heerlijk aan de slag gegaan in huis. 

De rest van het strijder-team is aan de slag gegaan bij de bouw. Het was een heerlijke koele dag, dus dat maakte het werken erg aangenaam. Eerst is er weer lekker met stenen gesjouwd en toen die lading op was, kwam er gelukkig weer een nieuwe lading aan van maar liefst 2000 stenen. Het uitladen gebeurde op een echte Afrikaanse manier. De stenen werden met vier tegelijk door gegooid, zodat er niet al te veel tijd aan verloren ging. De kwaliteit van de stenen was erg karig. Maar dat stopt ons niet van het harde doorwerken. We hebben nieuwe stapels gemaakt, zodat het metselen door kon gaan.



Na deze productieve ochtend kregen wij van het dochtertje van William een envelop. Hierop stond dat we waren uitgenodigd voor haar verjaardagspartijtje met al haar vriendjes en vriendinnetjes. Hier kregen we een bijzonder stukje taart en zongen we lekker Nederlands: ‘Lang zal ze leven’.

Onze middagactiviteit was een muziekles. We waren in de veronderstelling dat wij mochten leren drummen, maar niets was minder waar, we mochten gewoon naar een muziekles kijken en af en toe een paar keer op een trommel slaan. Dit was erg gezellig, want er kwamen steeds meer kinderen op af, waarmee we ook samen getrommeld hebben. Op het einde mochten we zelfs meedoen met een Afrikaanse dans. Zo kwam pijnlijk naar voren dat Nederlanders echt niet kunnen dansen, maar dit leverde wel leuke beelden op.


Toen was het alweer donderdag..

Deze keer was de beurt aan Mac en Tessa om boodschappen te doen en het huis schoon te maken. Diane, Niels en Rutger hebben de lessen bijgewoond. Hier werd ons Engels en rekenen weer opgefrist, het werk van de kinderen werd nagekeken en wij keken stiekem af hoe het ook alweer moest.

De rest van de groep ging bouwen. Het stenen sjouwen was nu wel aardig voorbij, we kregen nieuwe klusjes. We mochten grote metalen stangen rechtbuigen, ja rechtbuigen!? Waarom zijn deze dingen krom dan hoor ik je vragen. Nou alles maar dan ook alles wordt hier met een brommer/motor vervoerd. Deze grote metalen stangen worden dus om een brommer heen gebogen om zo de transportkosten te drukken! Best slim maar voor ons onhandig.

In de middag kwam de minister van Cultuur naar Bukulula. Waarom weten we nog steeds niet, maar William had ons uitgenodigd (om een beetje met ons te pronken ?). Alles was het in Oegandees en we snapten er eigenlijk net niks van. Toen William zijn zegje moest doen, werd Joghem ook mee naar voren gevraagd (lees: getrokken) en mocht hij even in het kort vertellen wie wij eigenlijk waren en wat we in Bukulula kwamen doen. Gelukkig mochten we halverwege vertrekken en konden we eindelijk om 14:30(!) lunchen. Dit was erg fijn, aangezien we sinds 7:30 niks meer gegeten hadden.


De lunch zat nog maar net achter de kiezen en we mochten gelijk weer door naar de sportmiddag. Hier waren ruim 200 kinderen aanwezig die we mochten gaan vermaken. Van korfbal met stenen als doel tot tikkertje van 1 tegen 50, het kon niet gek genoeg. Iedereen was lekker fanatiek, ondanks de hete temperatuur. Maar er waren zoveel lachende gezichtjes, dat we dit snel weer vergaten. Ook mochten we onze gesponsorde FC-Lisse shirtjes uitdelen, dit was zo’n leuk gezicht! De kinderen waren zo trots op hun coole voetbaloutfits, ze konden niet genoeg krijgen van de camera.

Het was een erg intensieve dag en we dachten dat we in de avond lekker konden relaxen. Julia, Diane en Lotte liepen nog even naar de hoofdmeester van de school toe om de peutergymles van morgen door te nemen, maar kwamen terug met het nieuws dat de hele school morgenochtend een sportochtend zou hebben. Dit zijn ongeveer 400 kinderen. Dus we mochten nog even last-minute een grote sportochtend voorbereiden. Uiteraard was dit een groot succes, maar dat leest u in de volgende blog.

We verbazen ons over hoe snel de tijd gaat, dus we gaan extra genieten van de mooie dagen die nog gaan komen.

Joehoeeee! Kusjes van ons!


Start van de eerste week!

Joehoee vrienden en familie in Nederland,

De afgelopen 3 dagen zijn we hard bezig geweest met het project. Iedere dag staan we om 7 uur op om vervolgens half 8 te ontbijten. Vervolgens wordt de groep in 3 verdeeld en gaan we allemaal aan de slag. 3 mensen gaan lessen geven of bijwonen, 4 mensen gaan helpen met boodschappen doen en schoonmaken en de rest gaat bouwen. De sfeer in het huis is helemaal top, iedereen kan goed met elkaar opschieten.

Om nog even kort uit te leggen wat we nou precies doen want jullie zullen wel denken wat gebeurt daar nou eigenlijk allemaal? We bouwen een nieuwe docentenkamer voor de leraren en de directeur en daarnaast nóg een klaslokaal. Het gaat als een speer omdat na 3 dagen alle muren al bijna staan! Op de bouwplaats helpen wij met het sjouwen en verplaatsen van stenen zodat vervolgens de bouwvakkers het allemaal in elkaar kunnen flansen. Hiernaast geven wij roulerend ook nog lessen, dit verschilt per keer. Wij mogen als groep zelf een onderwerp verzinnen waar we over gaan praten voor de klas, die kinderen vinden alles helemaal leuk. De eerste dag hebben Mac en Tessa les gegeven over science, dit vonden de kinderen zeer interessant. Gisteren hebben Julia, Jeannelle en Sandra les gegeven over de schepping van de aarde wat ook goed in de smaak viel. Het boodschappen doen is ook een enige bezigheid, we gaan op stap met de vrouw van William (directeur van de school, een enorm leuke man) naar de plaatselijke supermarkt hier om de hoek helemaal leuk.

Aan het einde van maandag ochtend gingen we aan de peuterklassen snoep uitdelen. Wij dachten dit even in de klas te kunnen doen, maar daar dachten de leerkrachten duidelijk anders over. Alle kinderen werden keurig opgesteld in rijen waarna we verzocht werden om met hen mee te lopen naar het sportveld, gelegen naast het schoolterrein. Dus tjop tjop snel iedereen bij elkaar getrommeld. Janey leidde samen met een lerares de 90! kinderen over de weg. En wat deed zij dat super met een (zeer) grote vlag in haar hand. Eenmaal op het sportveld aangekomen werden de kinderen in een grote kring opgesteld, waarna wij dachten... het snoep uit te kunnen delen. En toen kwam het... ‘’So, now you can start the sport activities with all the children’’. Daar stonden we dan compleet onvoorbereid om sport en spel activiteiten te doen met 90 kinderen van drie jaar! Het improviseren kon gaan beginnen. Het werd een geslaagd uurtje en konden uiteindelijk het snoep uit delen. Een top ochtend! ’s Middags mochten wij de rest van de school voorzien van een leuke sportmiddag. Er werden vijf leuke Hollandse spellen voorbereid en verwachtte een X-aantal kinderen. Toen de stoet met kinderen het sportveld op kwam lopen, leek er geen einde aan te komen... het waren zeker 300 kinderen die stonden te springen om aan alle spellen deel te kunnen nemen. Een kleine impressie; overlopertje doen met 150 mega energieke kinderen en vier tikkers (de jongeren, heerlijk). Uitkomst heel veel chaos, maar o zoveel plezier. Iedereen plofte gesloopt maar voldaan neer op de bank.

We zitten hier heel fijn in een ruim en verzorgd huis van William. We hebben de slaapkamers onderverdeeld tussen de jongens en de meiden, de jongens op de grond en de meiden natuurlijk een bed! Heel veel beter ligt het alleen niet. De nachtrust zou nog beter kunnen bij vele mensen, maar ja we hebben niks te klagen, alles verloopt soepeltjes.

 Hiernaast hebben wij natuurlijk de al bekende wc (gat in de grond) waarvan we nog best van opgelucht waren hoe het allemaal eruit zag. Het is een gat in de grond, maar wel een luxe gat. Drie keer per dag gaat er een emmer met Dettol door de wc en kunnen we weer door, helemaal leuk. Dit is natuurlijk verdeeld over alle deelnemers aangezien we ook een corvee lijst hebben! Jaja dat komt er natuurlijk ook bij kijken, lekker afwassen en het overgebleven water wordt uiteraard hergebruikt om de wc door te spoelen. Maar ja, natuurlijk kan niet alles perfect verlopen. Bijvoorbeeld per ongeluk het bestek vergeten in de emmer en met water en al in de wc gooien kan natuurlijk ook gebeuren… (heerlijk Niels). Maar dit maakt de ervaring hier toch allemaal net wat leuker. 

Hiernaast hebben we ook echt heerlijk Afrikaanse douches, dan moet u wel denken: hoe werkt dat dan? Nou ja, gewoon een emmer water halen (jaja koud water) uit een enorme ton die achter het huis staat, vervolgens in een hokje gaan staan met een deur die niet op slot kan en dan snel insoppen en het water over jezelf heen gooien, gut wat een ellende. Nou ja het grappige is dat het allemaal snel went, een hele ervaring.

Hygiëne is ook zeer belangrijk zijn we achter gekomen, wij hebben nog nooit zo snel flessen aan desinfectiemiddel erdoorheen zien gaan. Maar ja, je kan niet alle bacteriën voorkomen dit hebben Lotte en Niels wel gemerkt. Even gauw een emmer naast het bed gezet alles eruit en weer door. Het gaat nu alweer stukken beter. Nu rustig aan in het huis aansterken met geweldige leiding en hopen morgen weer aan te kunnen sluiten bij het project.

Gisteren hebben we ’s middags met de groep en William drie gezinnen bezocht. Het eerste adres was een oudere dame die ons allemaal hartelijk verwelkomde. We moesten allemaal op een kleedje gaan zitten en via William werd alles vertaald. Bleek dat ze van haar 8 kinderen er 7 is verloren, wat best heftig was om te horen... Het tweede adres was een mevrouw dat doormiddel van het verkopen van lolly’s en tomaten haar inkomen probeerde te verdienen. Ook had ze 2 kleinere kinderen aan wie we kleertjes hebben uitgedeeld, wat onwijs leuk was om te zien! Het derde adres was erg heftig om mee te maken. De moeder heeft een lichamelijke beperking waardoor ze zich voortbeweegt op handen en voeten. Verder zaten er nog 8 kinderen omheen, waarvan 1 vermoedelijk doof is. Zo hebben wij alle adressen een doos met 3kilo rijst, 3kilo suiker, bloem, vaseline, zeepjes en tandpasta gegeven. Ook hebben we voor ze gebeden en zijn weer een hele bijzondere ervaring rijker. De expressies op de gezichten zijn onvergetelijk!

Nou dit was weer ons blog van vandaag, we zullen jullie op de hoogte proberen te houden.

Wij gaan hier zingend met de kinderen weer verder aan ons project, jooehoeeee!


Aankomst + kerk

Hallo lieve vrienden en familie,

Nou, daar gingen we dan. Nadat we om 8 uur verzameld hadden op Schiphol met de mensen die we liefhebben, leverden we onze koffers in en konden we boarden. Er hing een gezellige sfeer, we hadden er zin in en hoefden niet langer te wachten tot we in Oeganda zouden zijn. De reis zou maar liefst ruim 10 uur duren. De één vulde de tijd met Angry Birds, waar een ander drie films achtereenvolgens bekeek. Het is maar net waar je interesses liggen hè.

Jaja, we waren geland in Entebbe en ons visum werd gecontroleerd. Vele vingerafdrukken, handtekeningen en pasfoto’s verder, denk je eindelijk de bus in te kunnen stappen. Niets is minder waar, want het was tijd om onze krachten te bundelen. 25 koffers werden van de kofferband gevist. Eenmaal buiten kregen we een warme omhelzing van William en Event, van de Real Shepherd School. Ondanks dat we niet werden opgehaald door Brouwer Tours, stapte we in een enig busje. Knus, net groot genoeg, maar de airco was zeker wel aanwezig. Zo begon onze reis zeer voorspoedig!

Door het donker en over veel hobbelige wegen kwamen we eindelijk aan bij het Gorilla Guest House, onze hostel. Om 01:00 stapten we ons geliefde busje uit en zochten we onze slaapkamers op. Hier dropten we onze bagage en gingen we een colaatje drinken bij de bar. Nadat we de dag hadden afgesloten met elkaar was het de hoogste tijd om te gaan slapen.

Het was een kort nachtje, maar klagen deden we niet, want er stond om 9:00 een heerlijk ontbijtje voor ons klaar. Nadat we een heerlijk omeletje achter de kiezen hadden geschoven, stapten we wederom ons busje in. De trip van 2 uur, die maar liefst 5 uur duurde was van start gegaan. Verschillenden dorpen, mensen en natuur kwamen voorbij. We zagen Oeganda eindelijk in het daglicht. De eerste stop was hard nodig, want de benen moesten nodig gestrekt worden. Na 10 minuten was dat wel gelukt, maar ondertussen waren Jochem en David ‘even’ geld wisselen. Dit duurde een goede 45 minuten. Gelukkig waren we vervolgens wel 2.5 miljoen Chile rijker. Het was apart om te merken dat we als buitenlanders zo opvielen. Verschillende mensen wezen, keken ons aan en wilden hun spullen aan ons verkopen. We konden in ieder geval al wel wennen aan deze cultuur. Gedurende de rit kwamen we ook langs de evenaar. Omdat we toch al als toeristen gezien werden, hebben we hier nog even onze fotomomentjes gepakt.

Nog een half uurtje rijden en we waren er.

Al die kinders verwelkomden ons toen we met de bus aankwamen. En we kunnen jullie vertellen, dat was echt geweldig en tegelijkertijd vrij onverwacht. Dat maakte het zo leuk! Dansen, zingen, trommelen. Een lach op onze gezichten verscheen die er niet meer afging. We namen buiten plaats in de schoolbanken en het feest ging verder. De kinderen hadden verschillende dansjes en liedjes voor ons voorbereid, we hebben zeker wel een uur mogen toekijken! Meiden in prachtige rokken waren aan het schudden met de heupjes, jongens zongen vol enthousiasme mee en docenten deden trots mee op de trommels. We stelden onszelf voor en maakten kennis met de rest van de docenten en kinderen. We merken allemaal dat we dankbaar mogen zijn dat we hier een handje mogen helpen, omdat we hier zo welkom zijn.

Die avond werden slaapkamers verdeeld en gingen we voor het eerst douchen en naar de wc. Het enige wat we daarover willen zeggen is dat dat gewoon nog even oefenen is, haha. De volgende morgen kwam iedereen fris en fruitig het bed uit, waarna we aan het ontbijt zijn gestart. Om 10.00 uur zijn we vertrokken richting de kerk. Na een rit van 3 minuten stapte we een al volop draaiende kerk binnen (de kerk start hier namelijk ook op stipt 10.00 uur). Het is een dienst geweest met vele indrukken, zang en dans. En wat was het leuk om aan het dansen mee te mogen doen. Ook wij hebben nog een uitgebreid moment gekregen om onszelf voor te stellen en hebben daaraan sluitend 2 nummers a-capella voorgedragen met geweldige ondersteunende dansbewegingen die veel los maakte bij de community, haha. Een dienst van jawel 4 uur, waarvan het grootste gedeelte met een Ugandees accent werd vertaald naar het Engels, helemaal top. Toch fijn om een kwart van de mooie boodschap mee te hebben gekregen. Na afloop van de dienst kwamen veel mensen ons begroeten en wilde ze nog even snel een foto meepakken.

Momenteel zijn we de kindjes het woordje ‘joehoe!’ aan het leren en de nodige liedjes en dansjes. Nou, leuk dat ze het vinden! Tegelijkertijd leren ze ons dansen met de heupen en lachen ze ons toe (of uit haha). Wat halen zij toch veel vreugde uit de kleinste dingen. Zouden wij een voorbeeld aan kunnen nemen, niet?

Vanaf morgen zullen we gaan beginnen met bouwen, het echte werk zal dan gaan beginnen. We gaan ons best doen!

Super leuk dat jullie op deze manier met ons meereizen.

Een gezegende zondag voor jullie allemaal!

Liefs van ons! Joehoeee!


Morgen is het eindelijk zover!

Goedemiddag allemaal!

Nog één nachtje kunnen we luxe in ons eigen bedjes slapen, morgen gaat het allemaal echt beginnen! Om 8:00 verzamelen we in vertrekhal 2 op Schiphol. Hier krijgen we de laatste knuffels en zoenen van onze vrienden en familie en worden we uitgezwaaid! Daarna mogen we al onze bagage in gaan checken en dat is nogal wat! Iedereen een koffer + nog een aantal koffers extra, waarin we spullen mee nemen om daar weg te geven. We hebben van verschillende mensen spullen gedoneerd gekregen, zo hebben we een koffer vol gevuld met schoolspullen (schriften, pennen, stiften, kleurboeken etc.) en onwijs veel kleine tubetjes tandpasta van Oral-B. Bij FC-Lisse wordt van de zomer alle kleding vervangen, wij hebben dus heel veel voetbal-tenues mee gekregen om daar aan de kinderen op school te geven. William, de projectleider in Oeganda, is er nu al blij mee! En laten de kleuren van The Real Shepherd school nou ook precies blauw-geel zijn! Ook is er zowat een hele koffer aan verband en pleisters gedoneerd.

Er gaan natuurlijk ook veel ballonnen, voetballen en schmink mee om daar gezellig met de kinderen te spelen. Even een klus om al die koffers mee te nemen, maar als ze morgen eenmaal over de bagageband wegrollen, hoeven we er pas ’s avonds in Oeganda weer aan te denken. We landen om 22:50 plaatselijke tijd. Er is maar 1 uur tijdsverschil met het verre Oeganda, hier in Nederland leven jullie straks een uurtje vroeger!

Het is ook mooi om te zien hoe we het afgelopen jaar naar deze reis toe hebben gewerkt. Het begon allemaal bij een bijeenkomst op de dinsdagavond. Deze informatieavond was bedoeld om de leiding voor te stellen, een indruk te geven wat voor vrijwilligerswerk wij zouden gaan doen en welke voorbereidingen wij moesten treffen. Na die avond heerste er nog wat twijfels. Waar de één dacht ‘heb ik genoeg geld’, dacht de ander aan ‘ben ik hier wel klaar voor?’

Na een paar weken waren er 9 enthousiaste, gezellige en motiverende jongeren die mee wilden om ons steentje in Oeganda bij te dragen. Echter, als wij deze reis realiteit wilde maken, moesten we zo snel mogelijk beginnen met geld ophalen. Er werd een stuurgroep ingezet die achter de schermen van alles deed, ouders deden hier en daar hun ding, maar het belangrijkste was natuurlijk dat wij als groep een goede band kregen. Anders was er daar in Oeganda geen beginnen aan. Konden we beter thuisblijven, niet? Haha, nou goed. Acties werden bedacht en opgezet. Het was direct duidelijk dat iedereen met elkaar wilde samenwerken, omdat er veel moest gebeuren. Kerststolpen werden in elkaar gezet, een flessenactie ontwikkeld, snoep werd verkocht, zwarte pieten deden hun taak en zo gingen we verder.

Niet alleen tijdens de acties probeerden we ons best te doen om dit team als één geheel te maken. Ook om al die acties heen hebben we ervoor gezorgd dat we wat ‘quality-time’ met elkaar hadden. We hebben een filmavond gehouden, zijn naar Hillsong geweest, hebben een BBQ gehad en natuurlijk een weekend met elkander doorgebracht. Tijdens dat weekend hebben we gelachen, gehuild en serieuze gesprekken gevoerd. Het was gewoon gezellig en was goed voor de groepsbinding.

Toen André en Ashley ons vertelde dat zij helaas niet meer mee konden naar Oeganda, omdat zij in verwachting zijn van hun kind (zo leuk!), maakte dat meteen indruk op iedereen. Het is een gemis dat zij deze reis niet met ons beleven kunnen. Dat bevestigt toch weer dat zij in zo’n korte tijd een grote toevoeging waren geworden van de groep.

Al met al hebben we met elkaar een druk, maar leuk jaartje achter de rug. En als we dan scrollen op onze facebook-pagina en zien hoe hard we allemaal hebben gewerkt aan dit project, kunnen wij alleen maar denken: ‘morgen is het eindelijk zover.’

Wij kunnen niet wachten!

Liefs,

De Oeganda-groep!


Welkom op onze Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reis naar Oeganda. Vanaf nu zult u hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet u precies waar we ons bevinden.

Wij zijn een groep van 13 personen en ons staat een groot avontuur te wachten. Op 19 juli vertrekken wij naar Oeganda, waar wij gaan helpen aan de bouw van de Real Shepherd School in Bukulula! De school in enorm aan het groeien en het wordt tijd dat er een aantal klaslokalen en een administratiegebouw bijgebouwd worden. Hier gaan wij letterlijk en figuurlijk een steentje aan bij dragen.

Wilt u automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld u dan aan voor onze mailinglijst door uw e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Leuk dat u met ons meereist!

Liefs,

De Oeganda-groep