Goedemiddag allemaal!

Nog één nachtje kunnen we luxe in ons eigen bedjes slapen, morgen gaat het allemaal echt beginnen! Om 8:00 verzamelen we in vertrekhal 2 op Schiphol. Hier krijgen we de laatste knuffels en zoenen van onze vrienden en familie en worden we uitgezwaaid! Daarna mogen we al onze bagage in gaan checken en dat is nogal wat! Iedereen een koffer + nog een aantal koffers extra, waarin we spullen mee nemen om daar weg te geven. We hebben van verschillende mensen spullen gedoneerd gekregen, zo hebben we een koffer vol gevuld met schoolspullen (schriften, pennen, stiften, kleurboeken etc.) en onwijs veel kleine tubetjes tandpasta van Oral-B. Bij FC-Lisse wordt van de zomer alle kleding vervangen, wij hebben dus heel veel voetbal-tenues mee gekregen om daar aan de kinderen op school te geven. William, de projectleider in Oeganda, is er nu al blij mee! En laten de kleuren van The Real Shepherd school nou ook precies blauw-geel zijn! Ook is er zowat een hele koffer aan verband en pleisters gedoneerd.

Er gaan natuurlijk ook veel ballonnen, voetballen en schmink mee om daar gezellig met de kinderen te spelen. Even een klus om al die koffers mee te nemen, maar als ze morgen eenmaal over de bagageband wegrollen, hoeven we er pas ’s avonds in Oeganda weer aan te denken. We landen om 22:50 plaatselijke tijd. Er is maar 1 uur tijdsverschil met het verre Oeganda, hier in Nederland leven jullie straks een uurtje vroeger!

Het is ook mooi om te zien hoe we het afgelopen jaar naar deze reis toe hebben gewerkt. Het begon allemaal bij een bijeenkomst op de dinsdagavond. Deze informatieavond was bedoeld om de leiding voor te stellen, een indruk te geven wat voor vrijwilligerswerk wij zouden gaan doen en welke voorbereidingen wij moesten treffen. Na die avond heerste er nog wat twijfels. Waar de één dacht ‘heb ik genoeg geld’, dacht de ander aan ‘ben ik hier wel klaar voor?’

Na een paar weken waren er 9 enthousiaste, gezellige en motiverende jongeren die mee wilden om ons steentje in Oeganda bij te dragen. Echter, als wij deze reis realiteit wilde maken, moesten we zo snel mogelijk beginnen met geld ophalen. Er werd een stuurgroep ingezet die achter de schermen van alles deed, ouders deden hier en daar hun ding, maar het belangrijkste was natuurlijk dat wij als groep een goede band kregen. Anders was er daar in Oeganda geen beginnen aan. Konden we beter thuisblijven, niet? Haha, nou goed. Acties werden bedacht en opgezet. Het was direct duidelijk dat iedereen met elkaar wilde samenwerken, omdat er veel moest gebeuren. Kerststolpen werden in elkaar gezet, een flessenactie ontwikkeld, snoep werd verkocht, zwarte pieten deden hun taak en zo gingen we verder.

Niet alleen tijdens de acties probeerden we ons best te doen om dit team als één geheel te maken. Ook om al die acties heen hebben we ervoor gezorgd dat we wat ‘quality-time’ met elkaar hadden. We hebben een filmavond gehouden, zijn naar Hillsong geweest, hebben een BBQ gehad en natuurlijk een weekend met elkander doorgebracht. Tijdens dat weekend hebben we gelachen, gehuild en serieuze gesprekken gevoerd. Het was gewoon gezellig en was goed voor de groepsbinding.

Toen André en Ashley ons vertelde dat zij helaas niet meer mee konden naar Oeganda, omdat zij in verwachting zijn van hun kind (zo leuk!), maakte dat meteen indruk op iedereen. Het is een gemis dat zij deze reis niet met ons beleven kunnen. Dat bevestigt toch weer dat zij in zo’n korte tijd een grote toevoeging waren geworden van de groep.

Al met al hebben we met elkaar een druk, maar leuk jaartje achter de rug. En als we dan scrollen op onze facebook-pagina en zien hoe hard we allemaal hebben gewerkt aan dit project, kunnen wij alleen maar denken: ‘morgen is het eindelijk zover.’

Wij kunnen niet wachten!

Liefs,

De Oeganda-groep!